ไดอะแฟรมแม่เหล็กไฟฟ้า (EMD) ออกแบบมาให้ทำงานร่วมกับระบบเมาท์เลนส์อิเล็กทรอนิกส์ได้อย่างเต็มรูปแบบเพื่อให้สามารถควบคุมรูรับแสงดิจิทัลได้แม่นยำยิ่งขึ้น EMD ประกอบด้วยชุดม่านรูรับแสงและ Stepping Motor ที่สามารถโค้งงอได้ เมื่อเทียบกับระบบที่ใช้ในกล้องทั่วไปซึ่งม่านรูรับแสงจะเปิดและปิดโดยใช้ก้านแบบกลไกในตัวกล้อง ระบบใหม่นี้จะให้การควบคุมที่แม่นยำกว่ามาก คุณสามารถควบคุมรูรับแสงได้ด้วยวงแหวนอิเล็กทรอนิกส์บนตัวกล้อง EOS หรือโดยการใช้สัญญาณกระแสไฟฟ้าเพื่อตั้งค่ารูรับแสงที่คำนวณไว้แล้ว และเนื่องจากไม่มีการใช้ก้านควบคุม จึงใช้งานได้อย่างราบรื่น การนำ EMD มาใช้ช่วยปูทางไปสู่การสร้างสรรค์เลนส์ที่พิเศษมากๆ บางรุ่นได้ เช่น เลนส์ TS-E รุ่นแรกของโลก* ที่มีไดอะแฟรมอัตโนมัติ ซึ่งผลิตในปี 2534 และได้รับคำชมมากมายว่าเป็นเลนส์ที่ล้ำสมัย ในปี 2564 Canon ได้พัฒนา RF5.2mm f/2.8L DUAL FISHEYE ขึ้นมา ซึ่งเลนส์นี้เป็นเลนส์ VR 180° 3D แบบสามมิติรุ่นแรกของ Canon ที่มีเลนส์ฟิชอาย 5.2 มม. 2 ชิ้น เลนส์ทั้งด้านซ้ายและขวาจะมี EMD แยกกันแต่ทำงานแบบซิงโครไนซ์ สัญญาณอิเล็กทรอนิกส์จึงสามารถควบคุม EMD ทั้งสองได้ในเวลาเดียวกัน ทำให้กำหนดค่าการเปิดรับแสงของเลนส์ทั้งด้านซ้ายและขวาให้เหมือนกันได้เพื่อการปรับระดับแสงที่ง่ายดาย
*หมายถึงกล้อง SLR ที่มีทั้งฟังก์ชั่นทิลต์และชิฟต์ (ข้อมูล ณ เดือนเมษายน 2534)
